भनाइ नै छ, झूट पनि सय पटक दोहोर्याएर प्रस्तुत गरेपछि त्यो सत्यता जस्तो प्रतीत हुनजान्छ । दोस्रो विश्वय युद्धताका एडल्फ हिटलरका प्रपगाण्डा अर्थात् प्रचारप्रसार (अहिलको सञ्चार मनत्री र प्रवक्ता जस्तै) प्रमुख जोजेफ गोइबल्सले यही मानसिकता अनुसार युद्धको अन्तिम क्षणसम्म ज्मन सैन्यले जतातै रणानीतिक रूपमा युद्ध जित्दैछ भनी जवान जर्मन सैनिकहरूको मनोबल कायम राखिरहेका थिए भने, मित्रराष्ट्रहरूको गठबन्धनलाइ मनोवैज्ञानिक दबाव र त्रासमा । तर युद्धको ३ वर्षभित्रमै ध्रुव शक्ति कमजोर भइसकेको थियो, जसको वास्तविकता प्रकट हुन अझै दुइ वर्ष लाग्नेवाला थियो ।

इतिहासबाट अाज हामीले सिक्नुपर्ने पाठ र जिम्मेवारीपूर्वक लिनुपर्ने बाटो भनेको यस्ता अफवाह र झूटलाइ मलजल गरेर फैलाउनुभन्दा, सत्य तथ्य के हो, के रहेछ भनी बुझ्नु प्रयत्न गर्नुपर्छ ।

जस्तै कि नेकपा (माओवादी केन्द्र) का अध्यक्ष गोपाल किरातीले जनयुद्धका बाँकी कार्यभार पूरा गर्न सत्तापक्ष नेकपालाई फुटाउने चेतावनी दिएको र फेरि जनयुद्ध चर्काउँछाैँ भन्ने भडकाउपूर्ण अभिव्यक्ति अाइरहँदा, हो फेिर अर्को युद्ध चाहियो चाहिन्छ भन्दै समर्थन गरिहाल्नुभन्दा पहिले सबै पक्षले पहिलेको युद्धको लाभहानि हिसाबकिताप हेर्नुपर्छ ।

के यतिका  जनधनको विनाशबाट अन्त्यमा उही बहुलवादमा नअाइ पटाक्षेप नभएको पहिलो जनयुद्धको असर र परिणामका प्रत्यक्षदर्शी हुँदाहुँदै, अर्को युद्ध बाञ्छनीय छ त ?

हजाराैँ परिवारमा ताजै रहेको हिंसाको चोट, बेपत्ता परिवारका सदस्यहरूको झिनो अाशामा अझै खोजी, संक्रमणकालीन न्याय र राजनीतिक समझदारीको नाममा जनयुद्धताका गरिएका मानव अधिकारका गम्भिर र स्पष्ट उल्लंघनलाइ छुट दिन िमल्छ, सकिन्छ ? हजाराैँ मनमा शान्ति तथा मेलमिलापको प्रकृया पूरा अझै भइसकेको छैन, भलै राजनीतिक र शासकीय रूपमा थामाथुम पारिएको किन नहोस् ।

भने अर्कोतिर उही पुरानै रोगहरूः भ्रष्टाचार, ढिलासुस्ती, अर्मण्यता, विकास निर्माण कछुवाको तालमा, तर विनाश, कमिसनखोरी र कर वृद्धि रकेटको चालमा भइरहेको पृष्ठभूमीमा कतिपय व्यग्र मनमा फेरि हतियार नउठाइ यहाँ व्यवस्था सुधार हुँदैन कि भन्ने विचार अाउनुलाइ अन्यथा लिन पनि नसकिएला ।

तथापि विश्व इतिहास र समग्र परिघटनालाइ हेर्दा, हातहतियारपूर्ण क्रान्तिबाट कहीँ पनि अर्थपूर्ण निकास अाएको देखिँदैन । अझ एकात्मक, एक दल वा साम्यवादी खेमाभित्र त जनसाधारणाको बोलने र जिउने स्वतन्त्रतामाथि समेत अंकुशका बगेल्ती उदाहरण हाम्रा सामु भएको हुँदा बहुलवादी पद्धतीको प्रितस्थापन गरी ल्याइने कुनै पिन एकल दलवाद ग्राह्य हुने देखिँदैन । हुन त मिडियाको काम कुनै अमुक दल वा वाद वा पद्धिको समर्थन र अालोचना होइन, तर अन्त्यमा मिडियको लेख्ने बोल्ने उजागर गर्ने धर्ममाथि नै प्रहार हुने, वा हुन सक्ने कुनै पनि व्यवस्थाको खतराप्रति अजान वा अनदेखा गरी बसिरहन पनि सकिँदैन ।

यसकारण गोपाल किराती अर्को जनयुद्धको चाहना गैरजिम्मेवार छ, अस्वीकार्य छ, किनकि फेरि निकट भविष्यमै हतियारबन्द संघर्षका लागि नेपालीहरू तयार छैनन्, भन्ने हाम्रो ठम्याइ छ ।