जनावरहरूमा समस्या अाइपर्दा वा डर उत्पन्न हुदा उनीहरूले अाफ्नै किसिमकाे प्राकृतिक स्वाभावहरू प्रकट गर्दछन् । भालुले अाक्रमण गर्दछ, लाखर्के रूख चढ्छ, मृग भाग्छ र मुसा दुलाे भित्र पस्छ । उनीहरूमा अन्तरनितहित प्रकृतिजन्य प्रतिक्रियाहरू सक्रिय भइदिन्छन् । तर यस्ताे पनि प्राणी छ, जसकाे प्रतिक्रया चाहिँ अरूभन्दा भन्नै छ ः याे हाे अचेत वा निदाएकाे स्वाङ पार्ने रूख कङगारू (Possum) । त्याे यस्ताे स्वाङ पार्ने पशु हाे जाे नता अाक्रमण गर्दछ, न रूख चढ्छ, न भाग्छ र न दुलाे भित्र पस्छ । त्याे रूख कङगारू गतिहिन भइदिन्छ । यस्ताे प्रकृिति त सक्रय हुनुकाे साटाे झनै निस्क्रिय पाे बनिदिन्छ । याे मरेतुल्य बन्छ । “स्वाङ पार्ने” शब्दवाली त्यही जनावरकाे प्रकृतिबाट सापटी लिएकाे हाे । यस्ताे प्रकृितिले चुपचाप केहि नगरे बसेमा केहि न केहि हासिल हुनेछ भनेर अाशा राख्दछ ।

धेरै पल्ट जब मानिसहरूलार्इ चाेट लाग्छ वा भयाभित हुन्छन्, तिनीहरू अात्मिक स्वाङ (Spiritual Possum) बन्न पुग्दछन् । सक्रिय हुनुकाे साटाे उनीहरू निस्क्रिय भइदिन्छन् । जब परीस्थितीहरू चर्किदै जान्छ, तब उनीहरू पीडा वा निराशा झेलिरहेका हुन्छन् , उनीहरू बरफझै गतिहिन बन्छन् । उनीहरू हलचल गर्नै छाडिदिन्छन् । के याे थाहा पाइ राखेका नै कुरा जस्ताे लागेन ? तपार्इंले अनपेक्षा समस्या महसुस गर्नुभएकै छैन र ? के तपार्इं कहिल्यै पनि म के गरूँ, वा कहाँ जाउ भन्ने परिस्थितीमा परेर केही नगरी बस्नुभएकाे क्षण छैन र ?

तपार्इंलार्इ अाफ्नाे मार्गमा गतिहिन तुल्याउने चाेट वा पीडा तपार्इंले झेल्नु भएकाे छ भने त्यसलार्इ हल्काफुल्का रूपमा नलिनुहाेस् । तर पिडाकाे बीचमा पनि तपार्इं अघिनै बढीरहनु असल हाैसला हुनेछ । कहिलेकाहीँ तपार्इले गर्न सक्ने यहिनै सबैभन्दा उत्तम कुरा हाे ।

यद्यपी तपार्इंले सबै थाेककाे जवाफ त पाउनु हुन्न हाेला । तपार्इं अझै पनि परिस्थितीका चपेटाहरूमा पर्नुहुन्छ हाेला । यतिसम्म संसार नै अाफैमािथ खसिरहेझै लाग्न सक्छ । तर त्यस्ता जटिल समस्याहरूका बीचमा पनि यदि तपार्इं अगाडी बढिरहनुहुन्छ भने त्यसले तपार्इंलार्इ निराशावादी बन्नदेखि जाेगाउनेछ । अहिले नै तपार्इंले अाफ्ना चिन्ताफिक्रीहरू परमेश्वरमा राखेर यस कठिनार्इकाे घडीमा परमेश्वर तपार्इंसित हुनुभएकाे विश्वास गर्नुभएमा तपार्इंले चङगार्इ पाउनुहुनेछ ।

तपार्इंले भाेग्न पर्ने परिस्थितीहरूकाे कठाेर प्रहारकाे कारण तपार्इंले केहि पनि नगरी बसुँझै लाग्ने कुनै दिनहरू अाउनेछन् । चर्काे क्षतिसितै विविध चरणहरू समाेवेश भएकाे स्वाभाविक पिडादायी प्रक्रिया अाउँदछ । तर जब तपार्इं चङगाइ प्रक्रिया भएर जानुहुन्छ , अन्तिम उत्तरले तपार्इंलाइ विच्छेद गर्दैन तर पिडाद्वारा तपार्इंकाे जीवन कुँजाे बनेर बित्नु हुँदैन भनेर बुझ्नुहाेस् । परमेश्वरले तपार्इलाइ विश्वासका कदमहरू चालिरहेकाे र उत्तम उद्देश्यकाे निम्ति उहाँले मलार्इ सङकष्टद्वारा डाेर्याउँदै रहेकाे भनी भराेस गरेकाे चहानुहुन्छ ।

श्राेत ः अाफ्नाे अाशाहरू उच्च पार्नुहाेस

——–जाेयस मेयर ———–

पाना नं ः१०६-१०८

पुस्तक चाहिएमा सम्पर्क गर्नुहाेस ः thomasbogaty@gmail.com

९८१३२४९४३३